توسط : آب انبار باسیلیکا که توسط امپراتور ژوستینیانوس در سال 532 ساخته شد، به دلیل اینکه در زیر کلیسای Stoa قرار دارد به عنوان آب انبار باسیلیکا نیز شناخته می شود . این آب انبار یک سازه غول پیکر است که مساحتی مستطیلی به طول 140 متر و عرض 70 متر را پوشش می دهد. 336 ستون با ارتفاع 9 متر در داخل آب انبار وجود دارد که از طریق یک راه پله سنگی 52 پله ای قابل دسترسی است. این ستون ها که در فواصل 80/4 متری از یکدیگر برپا شده اند، 12 ردیف را تشکیل می دهند که در هر ردیف 28 ردیف است.
آب این آب انبار که 7 هزار برده در آن کار می کردند، از مرکز توزیع آب Eğrikapı در جنگل های بلگراد در 19 کیلومتری شهر و با کمک قنات 971 متری والنس (Bozdoğan) که توسط آن ساخته شده بود، آورده شد. امپراتور والنس در (368) و قنات ماگلوا به طول 115.45 متر که توسط امپراتور ژوستینیان ساخته شده است. اکثر ستونهای آب انبار استوانهای هستند، به جز تعدادی که زاویهدار یا شیاردار هستند. در میان این ستون ها، ستونی که با تکرار چشم طاووس، شاخه آویزان و اشک به شکل کنده کاری شده و برجسته تزئین شده است، توجه خاصی را به خود جلب می کند. این ستون از IV است . این شبیه به ستون های طاق پیروزی تئودزیوس بزرگ (379-395) متعلق به قرن شانزدهم است .
دو سر مدوسا که به عنوان پایه در زیر دو ستون در گوشه شمال غربی آب انبار استفاده می شود، شاهکارهای هنر مجسمه سازی عصر روم هستند. کسانی که از آب انبار بازدید می کنند با حیرت چهارم را تماشا می کنند. اگرچه هیچ اطلاعات دقیقی مبنی بر اینکه این سرها از قرن شانزدهم به اینجا برده شده اند، وجود ندارد، اما گمان می رود که آنها را از یک بنای باستانی که به دوره روم جوان بازمی گردد برداشته و به اینجا آورده اند.
پس از فتح استانبول توسط عثمانیها در سال 1453، مدتی از آب انبار باسیلیکا استفاده شد و آب به باغهای کاخ توپکاپی، جایی که سلاطین در آن زندگی میکردند، تامین شد. آب انباری که ظاهراً توسط عثمانیها که آب لوله کشی، یعنی آب جاری را به آب ساکن ترجیح میدادند، استفاده نمیکردند، پس از تأسیس تأسیسات آبی خود در شهر، توسط مسافر هلندی P. Gyllius که آمد، دوباره کشف شد. به استانبول در 1544-1550 برای بررسی ویرانه های بیزانس.
